بسم الله الرحمن الرحیم

برای فرا گیری حروف وجود ، فقط و فقط باید به فقه عمل کرد . یعنی عمل به فقه ، مقدمات علم وجودی است . همان طور که مقدمات فرا گرفتن حروف ظاهری قران ؛ فقط با خواندن و نوشتن صورت می گیرد و تنها و تنها راه یادگیری خواندن و نوشتن است . تنها راه یادگیری حروف وجود هم وارد شدن به مقدمات آن یعنی عمل به واجبات و ترک محرمات است . همان گونه که در عالم ماده ، بدون تلاش و کوشش  و مفت و مجانی نمی توانی علم را بیاموزی ؛ در عالم معنا هم تو بدون تلاش و بی زحمت نمی توانی به علم و دارایی وجود دست پیدا کنی . عمل به فقه یعنی آنجا که خدا می فرماید نماز بخوان ! بگو چشم و بخوان . اگر می فرماید از گناهان جوارحی دوری کن و در مقابل نامحرم ، پوشش و حجاب داشته باش ! بگو چشم و به آن عمل کن ؛ چون فقط عمل به دستورات خدا روح تو را رشد می دهد و به کمال می رساند . حجاب و نماز مکمل یکدیگرند ؛ نمی شود کسی اهل نماز باشد ؛ اما حجاب و پوشش را نخواهد و نمی شود کسی حجاب و پوشش در مقابل نامحرم داشته باشد ؛ اما اهل نماز نباشد . وقتی تو در میدان فقه وارد شدی و مقدمات این کتاب مخفی وجودت را عملا رفتی و عمل کردی ؛ بله کتاب وجودت ورق می خورد و خودبخود باز می شود و تو به سرّ وجودت ، دانا می شوی و می توانی آن را بخوانی و ادراک کنی . پس ما برای خواندن کتاب وجودمان ناچاریم  به فقه و آنچه اسلام می گوید گوش جان بسپاریم و طبق دستوراتش عمل کنیم ؛ تا قفل وجودمان باز شود و به دارایی های وجودمان دست پیدا کنیم . " انشاء الله " .  

بسم الله الرحمن الرحیم

قبلا گفتیم اگر خود را بشناسی ؛ پروردگار و ربّ خود را خواهی شناخت ، ربّ یعنی پرورش دهنده . یعنی درون تو را یا امام نار می پروراند یا امام نور . ما به هر سو که حرکت کنیم ، خداوند مهربان با اسم ربّش ما را در همان سمت و

سو هدایت می کند و می برد . اگر تو با اختیار خودت به سوی نار و آتش بروی ؛ امام نار تو را در جهت آتش و عذاب می پروراند ، اما اگر به اختیار خودت راه راست را انتخاب کردی و و به طرف بهشت حرکت کنی ؛ امام نور در همان

راه تو را هدایت می کند و می پروراند. پس مهم تو هستی که کدام مسیر را انتخاب کنی. خداوند انتخاب را به عهده ی ما قرار داده و ما اختیار داریم که در تحت فرمان الهی حرکت کنیم یا در تحت فرمان شیطان ؟!

 اگر تو به فرمان الهی و آنچه خدا بر تو واجب کرده ، عمل کنی و به اختیار خودت به سوی هدایت اولیه حرکت کنی ؛ بله هدایت ثانویه هم شامل حال تو می شود و تو را از جایی که گمان نداری هدایت می کند و

جلو می برد . امااگر حماقت کردی و به اختیار خودت فرمان الهی و آنچه بر تو واجب کرده را کنار زدی ؛ نه تنها در هدایت اولیه قرار نمی گیری ، بلکه هدایت ثانویه هم شامل حال تو نمی شود و او تو را ضالّ و گمراه به حال خود

رها می کند تا این چند صباح عمر را که به قول خودت خواستی در کیف و لذت بگذرانی ؛ بگذرد و بعد از زمانی نه چندان دور وقتی در عالم اخری ، بیدار شدی ، خودت می بینی که با یک لذت زود گذر دنیا چه لذتهای ابدی را که از دست داده ای  و...........آنجاست که خواهی گفت : " خودم کردم که ...."

بسم الله الرحمن الرحیم

فشارها و مصایب زندگی ، روح را لطیف می کنند ؛ لذا تو لطیف می شوی و دکمه های درونت را می یابی .

فشار یعنی کمکی که خداوند به ما می کند تا به آن بالا و به آن قلّه برسیم . یک حرکت کوچک تو به طرف خدا  تو را به سراشیبی می اندازد تا سریع تر و آسان تر راه و مسیر خدا را بروی .

حال ما به چه طریق باید حرکت کنیم ؟ با اعتقاد به غیب و عمل به آن اعتقاد .

یعنی آنچه خداوند می فرماید : " بکن " یعنی واجبات را انجام بده و آنچه می فرماید " نکن " یعنی محرمات را ترک کن . وقتی تو در چهار چوب فقه به این طریق عمل کردی و رفتی در هدایت اولیه ؛ او تو را به هدایت ثانویه هل می دهد و تو را در مسیر زیبای عبودیت قرار می دهد و تو عبد او می شوی و این قدم اول تو است که به پلّه ی اول نردبان آسمان پا می گذاری ؛ درست مانند مسافری که بعد از تهیه ی بلیط ، تازه پا به اولین پله ی اتوبوسی می گذارد که می خواهد به طرف مقصد مورد نظر حرکت کند .